Η λαπαροσκοπική ριζική κυστεκτομή είναι ολική αφαίρεση της ουροδόχου κύστης μαζί με τον προστάτη στους άνδρες και με την μήτρα και τις ωοθήκες στις γυναίκες σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης που έχει διηθήσει το μυικό τοίχωμα και δεν έχει μεταστάσεις σε άλλα όργανα. Αποτελεί θεραπευτική επιλογή επίσης σε ασθενείς με μεγάλους η πολλαπλούς όγκους όταν δεν είναι δυνατή η εξαίρεση τους διουρηθρικά. Σε περίπτωση καρκίνου η ριζική κυστεκτομή περιλαμβάνει επιπλέον και τον εκτεταμένο λεμφαδενικό καθαρισμό.
Η λαπαροσκοπική ριζική κυστεκτομή εφαρμόζεται και σε σοβαρές καλοήθεις παθήσεις της ουροδόχου κύστης που έχουν σαν αποτέλεσμα σοβαρή απώλεια της λειτουργικότητας της κύστης και είναι ανθεκτικές σε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, όπως:
- Αιμορραγική κυστίτιδα
- Μεταακτινική κυστίτιδα
- Διάμεση κυστίτιδα
Αφού ολοκληρωθεί λαπαροσκοπικά η ριζική αφαίρεση της ουροδόχου κύστης και ο λεμφαδενικός καθαρισμός, πρέπει να γίνει ανοιχτά η εγχείρηση εκτροπής των ούρων, δηλαδή, η δημιουργία, από λεπτό έντερο, της νεοκύστης.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι εκτροπής των ούρων. Ο τύπος που θα επιλεγεί σχετίζεται με την ηλικία του ασθενούς, την γενική του κατάσταση, την έκταση της νόσου σε περίπτωση κακοήθειας, το ιστορικό επικείμενης νόσου στο λεπτό ή στο παχύ έντερο του ασθενή, το ιστορικό προηγηθείσας ακτινοβολίας, την νεφρική του και ηπατική του λειτουργία και τέλος την ψυχοπνευματική κατάστασή του. Οι τύποι εκτροπής των ούρων είναι οι ακόλουθοι :
Η εγκρατής ορθότοπη νεοκύστη από λεπτό έντερο:
Κατά την εκτροπή αυτή, χρησιμοποιούμε τμήμα λεπτού εντέρου, δημιουργώντας μια νεοκύστη, η οποία αναστομώνεται με το κολόβωμα της ουρήθρας που απομένει. Οι ουρητήρες αναστομώνονται επίσης στην νεοκύστη, με αποτέλεσμα ο ασθενής να αποβάλλει τα ούρα από την φυσιολογική οδό, μέσω της ουρήθρας. Πέρα από το αισθητικό αποτέλεσμα, λόγω της μη χρήσης εξωτερικών συσκευών συλλογής ούρων , πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο ασθενής πρέπει να εκπαιδευτεί στον τρόπο ούρησης για το υπόλοιπο της ζωής του.
η μη-εγκρατής ουρητηροειλεοδερμοστομία:
Είναι η πιο συνηθισμένη εκτροπή ούρων με σχετικά καλή ανοχή από τους ασθενείς χωρίς σημαντικές επιπλοκές. Οι ουρητήρες αναστομώνονται σε μια απομονωμένη έλικα λεπτού εντέρου, μήκους 10-15 εκ. , η οποία είναι συνήθως τμήμα τελικού ειλεού. Το άλλο άκρο του εντέρου εξέρχεται στο δέρμα από όπου συλλέγονται τα ούρα σε εξωτερική συσκευή συλλογής ούρων.
