Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των στενωμάτων του ουρητήρα αναφέρεται στην αφαίρεση του στενωμένου τμήματος του κάτω τριτημορίου του ουρητήρα και η επανεμφύτευση του στην ουροδόχο κύστη με την μέθοδο της λαπαροσκόπησης.
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανάλογα με το μέγεθος του στενώματος, και κατά συνέπεια του χάσματος που δημιουργείται από την αφαίρεση του στενωμένου τμήματος που έχουμε να αντιμετωπίσουμε:
- Μέθοδος Psoas Hitch: Όταν το κενό που προκύπτει από την αφαίρεση του στενωμένου τμήματος του κάτω ουρητήρα είναι διαστάσεων 4-6 εκ., γεφυρώνεται έλκοντας την ουροδόχο κύστη προς τα πάνω και καθηλώνοντάς την στον ψοΐτη μυ.
- Μέθοδος του κρημνού κατά Boari). Όταν το κενό που προκύπτει από την αφαίρεση του στενωμένου τμήματος του κάτω ουρητήρα είναι μεγαλύτερων διαστάσεων, της τάξεως των 10-12 εκ., γεφυρώνεται προεκτείνοντας την κύστη με την βοήθεια μιας ειδικής τομής δημιουργώντας έτσι έναν νέο ευρύτερο σωλήνα στην θέση του τμήματος του ουρητήρα που αφαιρέθηκε.
Η επέμβαση εφαρμόζεται σε ασθενείς με στένωμα κάθε αιτιολογίας, είτε αυτό προέρχεται από:
- Στένωση, λόγω τραυματισμού του ουρητήρα από την διέλευση κάποιου λίθου.
- Κάκωση, μετά από κάποια ιατρική πράξη, όπως η ουρητηροσκόπηση, η απολίνωση του ουρητήρα κατά τις γυναικολογικές επεμβάσεις.
- Τραύμα, μετά από κάποιο ατύχημα.
- Όγκο του ουρητήρα.
