Η ανθρώπινη καρδιά αποτελείται από 4 διαφορετικά “διαμερίσματα”. Η σύνδεση μεταξύ των διαμερισμάτων, αλλά και με τα μεγάλα αγγεία του σώματος, ορίζεται από τις καρδιακές βαλβίδες. Η καλή λειτουργία της καρδιάς απαιτεί την αρμονική λειτουργία όλων των δομών της.
Η δυσλειτουργία μιας (ή περισσότερων) των καρδιακών βαλβίδων, συνιστά τις βαλβιδοπάθειες.
Όταν μια βαλβίδα δεν ανοίγει εντελώς, τότε έχουμε την λεγόμενη στένωση, ενώ αντίθετα όταν μια βαλβίδα δεν κλείνει τελείως, τότε έχουμε τη λεγόμενη ανεπάρκεια της συγκεκριμένης βαλβίδας.
Η βαλβιδοπάθειες μπορεί να είναι συγγενής (εκ γενετής κατασκευαστικό πρόβλημα) ή επίκτητες. Οι επίκτητες είναι αποτέλεσμα της φυσιολογικής φθοράς του χρόνου ή της επιμόλυνσης από μικρόβια (ενδοκαρδίτιτδα).
Τα συμπτώματα των βαλβιδοπαθειών εμφανίζονται, συνήθως, όταν το πρόβλημα της βαλβίδες πλησιάζει ή έχει ήδη γίνει σοβαρό. Τα κυριότερα είναι η δύσπνοια στην προσπάθεια, οι αρρυθμίες, η στηθάγχη (πόνος στο στήθος) κτλ.
Η θεραπεία τους είναι η καταρχήν ρύθμιση της φαρμακευτικής αγωγής και η τακτική παρακολούθηση της εξέλιξης της πάθησης. Αν αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν να βελτιώσουν την κλινική εικόνα του ασθενούς, τότε στην πλειονότητα των περιπτώσεων απαιτείται η χειρουργική αντιμετώπιση, με είτε αντικατάσταση, είτε επιδιόρθωση της βαλβίδας αναλόγως. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, σε κατάλληλα περιστατικά, μπορεί να πραγματοποιηθεί τοποθέτηση βαλβίδας στην αορτή με μέθοδο αντίστοιχη με το “μπαλονάκι”, χωρίς δηλαδή την κλασσική χειρουργική τομή.
