Η αντικατάσταση της στενωμένης αορτικής βαλβίδας, αντιμετωπίζεται, παραδοσιακά, με χειρουργική αντικατάσταση και τοποθέτηση καινούριας μεταλλικής ή βιολογικής βαλβίδας.
Ένας σημαντικός, όμως, αριθμός ασθενών με τέτοια βαλβιδοπάθεια, είναι ηλικίας >75 ετών και καταγράφει κι άλλες συνοδές παθήσεις. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς αυτοί, παρουσιάζουν υψηλό κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου, κατά την κλασική χειρουργική αντιμετώπιση και απορρίπτονται από τους καρδιοχειρουργούς. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην επινόηση της διαδερμικής αντικατάστασης της αορτικής βαλβίδας, χωρίς, δηλαδή, την πραγματοποίηση του κλασικού χειρουργείου. Η τεχνική μοιάζει, σε πολλά, με τη γνωστή αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων (“μπαλονάκι”).
Κατάλληλοι ασθενείς θεωρούνται άτομα που έχουν μεγάλη ηλικία, και άλλες σύνοδες παθήσεις, πχ καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική ανεπάρκεια, στένωση καρωτίδων, παλιό εγκεφαλικό, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή βρογχικό άσθμα, παλιό χειρουργείο καρδιάς ή θώρακα κα.
Η επέμβαση γίνεται στο αιμοδυναμικό εργαστήριο (όχι στο χειρουργείο) και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από το πόδι (διαμηριαία προσπέλαση). Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί η υποκλείδια αρτηρία, η ανιούσα αορτή (διαορτική προσπέλαση) και σπανιότερα η απευθείας η κορυφή της καρδιάς (διακορυφαία προσπέλαση). Κατά τη διαμηριαία προσπέλαση, μέσω ενός ειδικού καθετήρα, η νέα βαλβίδα, προωθείται στη θέση της στενωμένης βαλβίδας και τοποθετείται εντός αυτής, διορθώνοντας το πρόβλημα. Οι βαλβίδες, που χρησιμοποιούνται, είναι βιολογικές (κι όχι μεταλλικές) και έχουν διαφορετικά σχήματα, ώστε να επιλέγεται η κατάλληλη βαλβίδα για τον κατάλληλο ασθενή. Έτσι αυξάνεται το ποσοστό επιτυχίας της επέμβασης και το μακροχρόνια καλό αποτέλεσμα.
Πλέον χιλιάδες ασθενείς ετησίως, σε όλο τον κόσμο, υποβάλλονται σε διαδερμική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας (>97%), αυξάνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Πηγή: Άρθρο του Ιατρού στην ιστοσελίδα Healthclick.gr
